Το Qi Gong είναι ένας κλάδος της Κινέζικης Ιατρικής που χρησιμοποιεί το σώμα και την πρόθεση του ανθρώπου ως πρωταρχικό εργαλείο τόσο για τη θεραπεία όσο και για την σωματική, πνευματική και γενικότερη προσωπική του ανάπτυξη και καλλιέργεια.

Ο κύριος σκοπός της εκμάθησης του Qi Gong είναι η ανάπτυξή της επίγνωσης (του νου, των αισθήσεων και του σώματος), η οποία διαμέσου της σκέψης κατευθύνεται μεταξύ εσωτερικού και εξωτερικού, απτού και μη-απτού, μικρού (μικρο-σύστημα, μικρόκοσμος) και μεγάλου (μακρο-σύστημα, μακρόκοσμος). Η επίγνωση είναι ένα πολύτιμο εργαλείο στο πεδίο της διεύρυνσης της γνώσης και της εμπειρίας και ο θεραπευτής της Κινέζικης Ιατρικής μαθαίνει να ακονίζει διαρκώς την αντίληψή του διακρίνοντας όλο και λεπτότερες αποχρώσεις στις καταστάσεις και τα περιστατικά που συναντάει. Με άλλα λόγια, η επίγνωση τελικά δεν είναι μόνο η καρδιά της άσκησης του Qigong αλλά και η βάση οποιασδήποτε θεραπευτικής δραστηριότητας.

Ουσιαστικά, οτιδήποτε μπορεί να είναι θέμα ή τμήμα του Qi Gong. Συνοπτικά, ο ‘στόχος μέσα στο στόχο’ της πρακτικής του Qi Gong είναι να γίνει ο ασκούμενος ένα εντελώς ανεξάρτητο πρόσωπο που ζει σε αρμονία με την πραγματικότητα και  τη κοσμολογία. Τα βασικά προσόντα που αναμένονται από έναν θεραπευτή Qi Gong είναι το Jing (εγγενής δύναμη), το Qi (ικανότητα και εύρος επιρροής), και το Shen (επίγνωση). Από αυτά πηγάζουν οι απαραίτητες αρετές που θα τον πλαισιώσουν, η υπομονή, η βαθιά σχέση σε ότι αφορά τα πράγματα και τους ανθρώπους, η έντονη αίσθηση ηθικής και τιμιότητας, η σαφής σκέψη και λόγος. Η ζωή του δάσκαλου θεραπευτή πρέπει να είναι στην υπηρεσία της ανάπτυξης της θεραπευτικής τέχνης και της φιλοσοφίας της, και ο ίδιος θα πρέπει τόσο να διακρίνεται όσο και να επιτρέπει στους άλλους να διακριθούν